Zezwolenie na pobyt stały

Przepisy

Zezwolenie na pobyt stały zostało uregulowane w przepisach rozdziału 1 Działu VI. ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 769).

Wymogi materialnoprawne dotyczące jego udzielenia zostały określone w art. 195 ust. 1 wymienionej ustawy.

Ustawa w zakresie udzielenia zezwolenia odwołuje się do:

• ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (tj. Dz.U. z 2022r. poz. 1105) – w przedmiocie ustalenia polskiego pochodzenia (art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i 2),

• ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (tj. Dz.U. z 2021r., poz. 1697.; art. 47).

Ustawa zawiera również odesłanie do aktów wykonawczych normujących istotne kwestie dotyczące udzielenia tego zezwolenia, w szczególności do:

• rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 kwietnia 2014 r. w sprawie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały (Dz.U. z 2014r., poz. 568),

• rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. poz. 1296),

• rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 lipca 2022 r. w sprawie opłat pobieranych w Rzeczypospolitej Polskiej od cudzoziemców za wydanie i wymianę dokumentów, które mogą być wydane cudzoziemcom, oraz trybu ich uiszczania (Dz. U. z 2022 r. poz. 1583).