Zezwolenie na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi

Przepisy

Zezwolenie na pobyt czasowy i pracę zostało uregulowane w przepisach rozdziału 9. Działu V. ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 2354, z późn.zm.).

Wymogi materialnoprawne dotyczące jego udzielenia zostały określone w art. 176 ust. 1 wymienionej ustawy.

Przepisy dotyczące udzielania zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi stosowane są łącznie z uregulowaniami dotyczącymi udzielania wszystkich typów zezwoleń na pobyt czasowy przyjętymi w rozdziale 1 Działu V: Część ogólna.

Ustawa zawiera również odesłanie do aktów wykonawczych normujących istotne kwestie dotyczące udzielenia tego zezwolenia, w szczególności do:

• Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 kwietnia 2019r. w sprawie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy (Dz.U. z 2019 r., poz. 779),

• Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 lipca 2022 r. w sprawie opłat pobieranych w Rzeczypospolitej Polskiej od cudzoziemców za wydanie i wymianę dokumentów, które mogą być wydane cudzoziemcom, oraz trybu ich uiszczania (Dz. U. z 2022 r. poz. 1583).

• Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie wzoru zaświadczenia potwierdzającego domniemanie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi (Dz.U. z 2014 r. poz. 513).