Osobiste stawiennictwo

Szczegółowe objaśnienie

Wniosek o udzielenie zezwolenia pobytowego cudzoziemiec (poza pewnymi wyjątkami) składa osobiście. Jeżeli cudzoziemiec jest osobą małoletnią z wnioskiem występują jego rodzice (ewentualnie jeden z rodziców) lub ustanowieni przez sąd opiekunowie (ewentualnie jeden z opiekunów). W przypadku małoletniego cudzoziemca bez opieki wniosek składa kurator, z kolei w imieniu osoby ubezwłasnowolnionej – wniosek składa ustanowiony przez sąd opiekun.

Przy składaniu wniosku o udzielenie zezwolenia pobytowego poza określonymi w przepisach wyjątkami, wymagana jest fizyczna obecność wnioskującego cudzoziemca. Obowiązek ten dotyczy cudzoziemca, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6 rok życia.

Jeżeli wniosek nie był złożony osobiście (lecz np. za pośrednictwem poczty czy też złożony w siedzibie urzędu przez pełnomocnika) wojewoda wzywa cudzoziemca na podstawie przepisów ustawy o cudzoziemcach do osobistego stawiennictwa w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

Podczas wizyty w urzędzie cudzoziemiec ma obowiązek przedstawienia ważnego dokumentu podróży (w wyjątkowych przypadkach może to być inny dokument potwierdzający tożsamość cudzoziemca). Wymóg okazania ww. dokumentu wynika wprost z przepisów ustawy o cudzoziemcach i stanowi jeden z wymogów formalnych wniosku. Niespełnienie tego wymogu uniemożliwi prowadzenie postępowania administracyjnego.

Należy pamiętać, iż przywrócenie terminu do osobistego stawiennictwa nie jest dopuszczalne, gdyż termin wyznaczony w wezwaniu jest terminem instrukcyjnym (patrz: Przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych). W związku z tym, wniesienie wniosku w sprawie przywrócenia terminu do spełnienia wymogu osobistego złożenia wniosku spowoduje, że organ administracji odmówi wszczęcia postępowania w sprawie tego wniosku. Jeżeli cudzoziemiec stawi się osobiście na skutek wezwania, jednak dokona tej czynności po wyznaczonym terminie 7 dni, ale przed wysłaniem przez urząd zawiadomienia o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania, organ administracji powinien wszcząć postępowanie w sprawie, jednak, za datę wniesienia wniosku cudzoziemca uznaje się w takiej sytuacji datę osobistego stawiennictwa w urzędzie.

Od cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie pobytowe pobierane są także odciski linii papilarnych w celu umieszczenia ich na karcie pobytu. Odciski te, po wydaniu karty pobytu są usuwane z rejestrów. Odciski linii papilarnych pobierane są także każdorazowo przy wymianie karty pobytu, zatem obowiązek złożenia odcisków linii papilarnych mają także cudzoziemcy, którzy składają wniosek o wymianę tego dokumentu. Z obowiązku składania odcisków linii papilarnych zwolnione są osoby, które w dniu złożenia wniosku nie ukończyły 6 roku życia lub od których pobranie tych odcisków jest fizycznie niemożliwe. W przypadku, gdy pobranie odcisków linii papilarnych nie nastąpiło podczas wizyty cudzoziemca w urzędzie (w celu spełnienia wymogu osobistego złożenia wniosku) lub np. nie było to możliwe z przyczyn zależnych od wojewody, wojewoda wyznacza termin do dokonania tej czynności nie krótszy niż 7 dni. Jeżeli cudzoziemiec nie złoży odcisków linii papilarnych, wojewoda odmawia wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt.

W przypadku cudzoziemców, których pobyt na terytorium RP regulują przepisy ustawy o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin brak jest precyzyjnych przepisów regulujących kwestię osobistego stawiennictwa w celu zarejestrowania pobytu, wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, karty członka rodziny obywatela UE lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE, w związku z czym zastosowanie mają przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące braku formalnego podania (patrz: braki formalne), tj. organ administracji wzywa do osobistego stawiennictwa pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.