Słownik pojęć

Znajomość języka polskiego jest potwierdzana w określony prawem sposób (tj. poprzez okazanie konkretnych dokumentów, a nie jakichkolwiek dowodów ją potwierdzających). Złożenie np. oświadczenia o znajomości języka polskiego na poziomie B1 oraz przywołanie świadków potwierdzających posiadanie takiej znajomości nie jest wystarczające.

Znajomość języka polskiego potwierdza się jednym z następujących dokumentów:

1) niżej wymienione poświadczenia znajomości języka polskiego na poziomie biegłości językowej, co najmniej B1:

• certyfikat znajomości języka polskiego, o którym mowa w art. 11a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, tj. wydany przez Państwową Komisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego [więcej informacji: certyfikatpolski.pl],

• certyfikat European Consortium for the Certificate of Attainment in Modern Languages (ECL),

• telc GmbH, WBT Weiterbildungs-Testsysteme GmbH (TELC),

• zaświadczenie potwierdzające znajomość języka polskiego zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy wydane po zaliczeniu zajęć z języka polskiego jako obcego albo ukończeniu innej formy kształcenia w zakresie języka polskiego jako obcego przez uczelnię, która została zatwierdzona przez ministra właściwego ds. wewnętrznych do celów przyjmowania cudzoziemców w celu podjęcia lub kontynuacji studiów lub, o ile została zwolniona z obowiązku zatwierdzenia, nie została wobec niej wydana decyzja o zakazie przyjmowania cudzoziemców

• świadectwo nabycia uprawnień do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego wydane przez Ministra Sprawiedliwości według wzoru określonego w przepisach albo zaświadczenie potwierdzające wpis na listę tłumaczy przysięgłych,

2) świadectwo ukończenia w Polsce szkoły, w tym szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej (w tym policealnej), z wykładowym językiem polskim,

3) dyplom ukończenia w Polsce uczelni, z wykładowym językiem polskim,

4) świadectwo ukończenia szkoły lub dyplom ukończenia uczelni z wykładowym językiem polskim za granicą.