Mobilność długoterminowa naukowca

Wprowadzenie

===============================================================================================

Podczas gdy każdy obywatel Unii Europejskiej posiada prawo do swobody przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, ułatwienia w zakresie mobilności wewnątrzunijnej przysługują jedynie niektórym kategoriom obywateli państw trzecich (a więc osobom, które nie posiadają obywatelstwa jednego z państw UE, Norwegii, Islandii, Lichtensteinu lub Szwajcarii) oraz bezpaństwowcom, m.in. prowadzącym badania naukowe i prace rozwojowe w UE.

Wyróżnia się mobilność:

• krótkoterminową – w ramach której możliwy jest pobyt nieprzekraczający łącznie 180 dni w okresie 360 dni w każdym państwie (więcej informacji o tej mobilności znajdziesz tutaj) oraz

• mobilność długoterminową, która pozwala na pobyt dłuższy.

Uprawnienie do przebywania w Polsce w celu korzystania z mobilności długoterminowej ww. kategorii cudzoziemców przyznawane jest poprzez udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca.

===============================================================================================

Zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej naukowca udzielane jest w formie decyzji administracyjnej obywatelom państw trzecich oraz bezpaństwowcom będącym naukowcami, których celem pobytu w Polsce jest prowadzenie części badań naukowych lub prac rozwojowych w jednostce naukowej mającej siedzibę w Polsce, zatwierdzonej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych w ramach odpowiedniej procedury.

Okoliczności te powinny uzasadniać pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.